Krótkie formy Piaseckiego

Z uwagi na nawyk podczytywania kilku książek równolegle, ograniczone możliwości czasowe, a przede wszystkim strukturę publikacji, stosunkowo powoli dawkowałem sobie Upadek wieży Babel oraz inne opowieści i opowiastki – czyli zebrane w jeden tom krótkie formy literackie Sergiusza Piaseckiego. W zbiorze odnajdziemy zarówno teksty rozproszone w prasie emigracyjnej, jak i utwory wcześniej niepublikowane. Świetny jest zwłaszcza początek: Strzęp legendy, Mamut, Aniuta, Kołchoz „Zwycięstwo Rewolucji”, Wyrok śmierci, Trzy portrety… Pomijam rozpoczynający książkę fragment większej całości Upadek wieży Babel – niestety nigdy nieukończonej, toteż trudno jednoznacznie oceniać ocalały szkic. W zasadzie opowiadania dałoby się podzielić na dwie grupy: „na serio” i wyraźnie satyryczne. Te pierwsze o wiele bardziej przypadły mi do gustu. Z początku tematyka okupacyjna, później polityczna (a ściślej, co w przypadku Piaseckiego dziwić nie powinno, skrajnie antysowiecka) i emigracyjna. W zbiorze znajdziemy ponadto jedyny utwór teatralny, jaki wyszedł spod pióra autora – Największy balon świata. Nie ukrywam, że podchodziłem doń raczej nieufnie, niemniej lektura zaskoczyła mnie in plus. Ogólnie książka okazała się lepsza niż sądziłem. Wydaje mi się, że jeżeli ktoś miał już wcześniej styczność z prozą Sergiusza Piaseckiego – i kojarzy pisarza jedynie z dłuższymi formami literackimi – Upadkiem wieży Babel oraz innymi opowieściami i opowiastkami nie tylko nie będzie rozczarowany, lecz uzna je za wartościowe uzupełnienie powieściowej spuścizny tego wyjątkowo bezkompromisowego autora, którego od dawna zaliczam do grona ulubionych.